Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

Το μεγάλο «αν» της συμφωνίας

Tου Νικου Χρυσολωρα

Eίναι ίσως νωρίς για μία ασφαλή αξιολόγηση όσων αποφασίσθηκαν στις Βρυξέλλες. Κρίσιμες λεπτομέρειες απομένει να διευκρινιστούν, τα σύννεφα της αβεβαιότητας δεν έχουν ακόμη διαλυθεί, ενώ ουδείς είναι σε θέση να προβλέψει τι θα συμβεί αν η εξάπλωση της κρίσης συνεχιστεί. Αρκεί να υπενθυμίσουμε ότι πανηγυρισμοί έχουν ακουστεί και άλλες φορές, τους τελευταίους μήνες, αλλά τα χαμόγελα συνήθως πάγωναν ύστερα από λίγες ημέρες. Τα «αν και μόνο αν» είναι επομένως πολλά. Μόνο ένα, όμως, θα έπρεπε να γράφεται με κεφαλαία γράμματα. Είναι το «αν» η Ελλάδα τηρήσει τη δική της πλευρά της συμφωνίας. Οι μέχρι τώρα επιδόσεις της κυβέρνησης στην εφαρμογή των συμφωνηθέντων και κυρίως στο σκέλος των ιδιωτικοποιήσεων δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικές. Ακόμη μεγαλύτερο σκεπτικισμό προκαλεί, ωστόσο, η νοοτροπία που επικρατεί στη χώρα.

Κοινωνικές ομάδες συνεχίζουν να εγείρουν παράλογες διεκδικήσεις από το κράτος, σαν να πέρασε και να μην τις άγγιξε ο τελευταίος χρόνος. Οι γνωστές συντεχνίες επιμένουν στην εκβιαστική παράταση των εξοργιστικών προνομίων τους, καταπατώντας τα δικαιώματα όλων των υπολοίπων. Η κυβέρνηση επιτρέπει σε 50 άτομα να κόβουν κάθε βράδυ στα δύο την πρωτεύουσα και παραδίδει το δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης στη διακριτική ευχέρεια κομματικών υπαλλήλων. Η αντιπολίτευση υπόσχεται έξοδο από την κρίση χωρίς κόπο (κατά το «αδυνατίστε τρώγοντας»), ενώ η «ριζοσπαστική» Αριστερά υπερασπίζεται κάθε ανήκουστο παραλογισμό, όπως για παράδειγμα την απαίτηση των ταξιτζήδων να διατηρήσουν στην αποκλειστική κατοχή τους δημόσιες άδειες, την αξία των οποίων, μάλιστα, απέκρυψαν σκανδαλωδώς από την εφορία. Δημόσιοι υπάλληλοι, από αρχαιοφύλακες μέχρι πανεπιστημιακούς, φέρονται ως εάν η υπηρεσία στην οποία εργάζονται να αποτελεί προσωπική τους περιουσία.

Η χώρα συνολικά αντιμετωπίζει γενικευμένο πρόβλημα ανομίας και απαξίωσης των θεσμών. Αν αυτό δεν λυθεί, κανένα Ευρωπαϊκό σχέδιο Μάρσαλ και καμία ελάφρυνση του εξωτερικού χρέους δεν θα αποδειχθούν επαρκή. Οταν κάποιος πάσχει από αυτοκτονικό ιδεασμό, μπορείς να τον βοηθήσεις μέχρις ενός σημείου. Από εκεί και πέρα, η σωτηρία του εξαρτάται και από τη δική του θέληση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου